Viva De Buyer!

Beetje bijgekomen van het festijn rond de gietijzeren pannen? Jaja, dat was een surprise hè! Ben benieuwd wie er naar de winkel is gespurd voor die geweldige aanbieding. En ondertussen kook ik fijn verder in mijn set. En dat gaat keer na keer beter. Ze bakken lekker in en doen het steeds beter. Ja, dat is echt een set waar ik erg van geniet. Een ander zit te smullen bij zijn alba gevuld met voetbalplaatjes, of een stapel met zorg gekohte stoffen, ik geniet van mijn pannen! Overigens alles relatief hoor, want zoveel zaken zoveel mooier. Maar goed.

En dan nu de volgende serie. Jaha, De Buyerpannen. Ik had het al beloofd, Kat had er al eens op gereageerd, dus een vervolg kon niet uitblijven.
Ja ik geef toe (doe maar even of ik op de divan lig bij de pannentherapeut) dat ook ik me in het verleden bekocht heb aan foute pannen. De verleiding was soms te groot. Zo’n pan knipoogt naar je van achter haar raam, ik laat me verleiden door zo’n nagenoeg ontklede versie en ga naar binnen. Afrekenen, de ervaring en uiteindelijk… teleurstelling! Het is een soort vreemdgaan, maar dan culinair. Dom dom dom, want in mijn onkunde en opgewondenheid sloeg ik natuurlijk keer op keer de foute pannen aan de haak. Daarbij speelde ook, dokter, dat ik – rechtgeaard Hollander als ik ben – voor een duppie op de eerste rang wilde zitten. FOUT! Dus kook je in en met troep, waar na drie à vier keer gebruik de anti-aanbaklaag al opkrult, en/of de hengsel hangt los na vijf keer tillen. Kortom: de verkeerde pan gekocht. Tè vreemd gegaan, zeg maar.

Nu had ik in mijn favo kookwinkel al meer dan eens jaloers gekeken naar die plaatstalen stoere boys. Of wulpse koekenpannen, zo je wilt. Geen feestprijs, maar wat een gewicht, wat een stevigheid, wat een soliditeit, wat een uitstraling. Professioneel materiaal. Want in een beetje sterrentent koken ze dus met deze pannen: De Buyer. Onthoud die naam! En niet dat ze nu honderden euro’s kosten, maar een koopie is het ook weer niet. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en mijn eerste De Buyerpan gekocht. Dat is – op de afbeelding – de grote ronde koekenpan ( Ø30 cm). Vanaf moment één een succes! Nooit meer aanplak, nooit meer aanbak. Wat een pan! Tja en dan spijt van niet jaren eerder… Maar ja. Na aankoop wel inbakken (nadat de pan onder hete kraan eerst flink is uitgesopt). Daar schijnen grofweg twee manieren voor te zijn.

Versie één (aangeraden door de kookwinkel, landelijke keten): insmeren met neutrale olie (arachide bijvoorbeeld) en er gelijkmatig zout over strooien. En dan de vlam eronder. Je ziet de pan donkerder en donkerder kleuren. Tja en het walmt wat (van te voren buren waarschuwen). Nadat al het zout zwart verkleurd is af laten koelen en daarna met heet water uitspoelen.
Versie twee is opzetten met een laagje water en er dan aardappelschillen indoen en laten doorkoken… Let wel, met deze versie heb ik geen ervaring. Anderen wel? En ging dat goed?

Tja en daarna dan de pan vooral zéér frequent gebruiken. Na gebruik (en afkoelen) alleen schoonaken met heet water (nooit afwasmiddel!) en daarna licht invetten. De pan wordt donkerder en donkerder en doet het honderd keer beter dan al die anti-aanbakpannen. Voor gebruik even op laag vuur voorverwarmen en dan kan je je culinair he-le-maal uitleven.

En dan eenmaal besmet met het De Buyervirus koop ik pan twee, de vispan (erg handig ook al doe ik er bijna nooit vis in 🙂 ). Ik heb op mijn kachel een visbrander zitten, zo’n langgerekte gaspit, en daar past deze (langgerekte, 32 x 23 cm) pan perfect op. Maar hij ziet er ook zo stoer uit! Ja, en daar ben ik nu eenmaal dol op. Bij gebruik: net zo’n succes als de 30 cm broer. En daarna – ook weer na lang wikken – een iets kleinere variant aangeschaft (Ø 24 cm) en daarna uiteindelijk de Benjamin van de Buyerfamilie (Ø 18 cm). Ach das toch zo’n lief pannetje… 🙂

De één na de ander een succes in gebruik. Zoals eerder verwoord, spijt dat ik niet jaren eerder deze pannen heb aangeschaft. Dit is nu de versie “gaat een leven lang mee”. En als je ziet wat al die uiteindelijk weggeooide rotzooi kost, zijn die De Buyerpannen een koopje! Een koopje! Maar ja, daar kom je dan na jaren achter, na veel schade en schaamte en schande. Maar goed, uiteindelijk bekeerd. En nog een fanatiek volgeling ook. Misschien ben ik zelfs zelfs wel een De Buyer-fundamentalist!

“Viva la revolution! ”

Kortom kookvrienden: een aanrader!