Pannenhoek

De een laat zijn postzegels zien, de ander zijn verzameling platte hamsters of buitenlandse munten, maar mijn getormenteerdheid zit hem in een tik voor pannen… Tja iedere gek…
En dan niet zozeer pannen voor het mooie (ook wel natuurlijk), maar vooral gelet op praktisch nut. En de scherpe lezers onder u weten het al: prakkie is liefhebber van grote pannen! Precies! Gefrunnik en gefriemel op de vierkante centimer: niet in de keuken! Ik wil “ruimte”.

Dus ben ik vaste staarder ik de kookwinkels bij de pannen-department. Kijken, vastpakken, wegen, voelen, diep zuchten (na het zien van de prijs) en dromen van al dat moois. En zo af en toe een aanschaf. Soms spontaan, soms na lang zoeken.

O, en heb je ook een wereldpan, zo een waar je van smult zelfs zonder dat er wat in zit, laat het weten! Want het moet toch een troost voor je zijn dat je nu weet dat je niet de enige bent met een pannentic. Zoeken we op die manier troost en steun bij elkaar in Prakkies eigen pannenhoek. Dus laat weten, kom uit de kast!

In de pannenhoek:
– 1. Een stoere steelpan

– 2. Gietijzeren braadpan

– 3. Gietijzeren koekenpan

 

 

– 4. Gietijzeren sauspannetje

– 5. Kleine gietijzeren koekenpan

– 6. Gietijzeren grillplaat

 

 

– 7. De Buyer koekenpannen

– 8. Koperen steelpannen

– 9. Hogedruk- of snelkookpan

 

 

 

– 10. De duinpan

– 11. Anja’s Blue steel De Buyerpannen (lichtgewicht)

1. Een stoere steelpan

De bijgaande pan valt onder de categorie “spontaan”. Op vakantie in Frankrijk is een standaard uitje (bij voorkeur meermaals) een bezoek aan de hypermarché. Zo als anderen naar het pretpark gaan, zo ga ik naar de hyper. En boffie: geen entrée-kaartjes, maar minstens zoveel lol en altijd de dag voorbij voor je het weet. “Hè, nou al weer naar huis?”

Tja en daar stond ie dan, me al van afstand toe te lachen: een stoere steelpan. Nu zal u denken, een steelpan? Wat is daar nu zo bijzonder aan? In dit geval: het formaat. Tot moment van aanschaf gebruikte ik meestal een soeppan als grote pan, maar die heeft als nadeel dat ie relatief gezien niet zo breed is en vrij hoog. Hoog en breed, dat werkt niet lekker. Maar deze wonderpan: 30 cm doorsnee, 14 cm hoog. Met stoere steel en een deksel waar je een taart op kan bakken. Van hetzelfde formaat was er ook een pan met oor links en rechts, maar ik vond deze het he-le-maal:

Voor een indruk van de grootte heb ik er wijnglazen naast gezet. Jaha, pannetje hè!
En ook een regelrecht succes. Helemaal het goede formaat. Kostte wel een stevig deel van het vakantiebudget, maar zo’n pan gaat natuurlijk jaren mee (zo praat je financiële pijn weg). Stevige dikke bodem en geen gerecht zo groot of het past erin. Typisch zo’n pan waar bij mij het water van in de mond loopt, al zet ik hem léég op het fornuis. En ik weet nu: ook pannendromen komen uit!

2. Gietijzeren braadpan

Ik droom al jaren van een geweldige (grote!) pan: een Dutch Oven. Tja het kan nu zijn dat je nu volkomen afhaakt en denkt: hûh een oven? Nee, dan hebben we het over iets anders. Ik bedoel een Dutch Oven. Voor de kenners: zo’n stoere cowboy pan! Jaha! Een stevige pan van gietijzer maar onbewerkt.
In kûboi-films zie je die dan bungelend aan zo’n gammele huifkar, die bonkie-bonk over stoffige wegen rijdt, of dwars door – wat zij dan noemen – de prairie (eigenlijk een overmaats weiland, maar dat klinkt natuurlijk inder stoer. En daar lopen in de regel ook geen Indianen. Althans, hier niet). En als dan eenmaal de avond valt, de huifkarren in een cirkel staan opgesteld, dan wordt het kampvuur ontstoken (in die films dan hè) en gaat die pan ( de Dutch oven) boven de vlammen. Meestal hangend aan zo’n driepoot. En daar gaat steevast dan veel prak in! Er zit ook een hengsel aan als van een emmer. Ze zijn loodzwaar (en soms met pootjes). Heb je het beeld te pakken? Nou, zo’n pan dus.

Helaas, in de regel schreeuwend duur. Van het zelfde materiaal heb je ook koekenpannen met dito gewicht en dito prijs. Dus ik in iedere kookwinkel kijken en voelen en wegen en zuchten en dromen. Maar zag me al helemaal stoer koken met zo’n pan.
Tja en dan opeens, alsof je de loterij wint zie ik een aanbieding van zo’n pan! En niet één, maar een hele set! Ik doe daar later nog wel eens bericht over, maar nu eerst even deze stoere jongen.

En dat kookt! Als ik naar die pan kijk wellen de eerste gerechten al op. Ik MOET dan koken! Het is een pan die letterlijk om prak vráágt! Loodzwaar (7 kilo, schoon aan eigen haak…; doorsnee 30 cm, hoohte 10 cm), maar zoo’n heerlijke robuuste pan. Het deksel is al om je aan te vertillen! Maar ik vind koken met spierballen leuk.
Na aanschaf eerst de paraffine verwijderd, door op laag vuur te zetten en steeds de loskomende vettigheid verwijderen. Dus dat is eindeloos met tissues in de weer, maar uiteindelijk is het laatste (kaars)vet eraf (want zo ruikt het) en kan het inbakken beginnen.
Na gebruik nooit in het sop of nog erger de afwasmachine (wat voor veel keukenspullen sowieso een killer (of shredder) is). Gewoon flink heet water en stevige borstel. En als ie goed ingebrand is, laat het net zo makkelijk los als een (niet te verkiezen) tefalpan (en consorten 😦 ). Drogen en op laag vuur uit laten dampen en weer licht invetten (met arachide olie oid). Ja, het is even wat werk, maar ik heb het er voor over hoor. En hoe meer je hem gebruikt, hoe makkelijker en vanzelfsprekender het gaat.
Let op de komende receptjes op Prakkies blog, want dan staat deze kanjer in het middelpunt! Dan gaat deze stoere pan over de rode loper!

3. Gietijzeren koekenpan

Ja pannenliefhebbers, de volgende pan uit mijn verzameling. Ik denk wel eens: maar goed dat je pannen niet in albums plakt (als je van “alba” spreekt klinkt het nog leuker!), want die zouden niet meer te tillen zijn. Das dan wel effe anders met ffoe-balplaatjes of sigarenbandjes (bestaat dat nog sigarenbandjes?). En dan ook nog het type pannen waar i op val (jaha, zo heftig is het): pittig gewicht. Ik ben niet zo van die lichtgewicht aluminiumwaai pannen. Je zou je raam nog niet durven open zetten. Eén windvlaag weg pan En prak! Nee, ik wil koken met spierballen! Dikke bodems, gewicht, stevige pan.

Zag ooit in een kookprogramma de betreffende kok in de weer met gietijzeren koekenpan. En daarin dan ook nog smullie receptje (zal ik nog een keer plaatsen!). Ja je kan het al bijna raden: ik was verkocht! Geweldig, zo’n solide pan. En prima koken hè, niet van aanbak en zo. Welnee, dat is in dit soort pannen helemaal niet aan de orde. Goed onderhoud en goede behandeling maakt er een anti-aanbakpan van waar de gebruikelijke Tefalmeuk een puntje aan kan zuigen!

Dus kookwinkel in en uit en kijken en zoeken en hopen dat je er een aantreft voor schappelijke prijs, want tot mijn teleurstelling bleken die pannen snotje duur. En de keer dat ik meende een prijspakkertje te hebben wat het prijskaartje dermate beroerd beschreven van de vermoede 70 euro 170 euro bleek… Ja, stond ik daar met mijn spaarvarkentje.

Maar dan: de aanbieding van mijn leven! nee, ik ga daar nog niet van uit de school klappen, dat komt (o, er zijn van die momenten dat je me toch een potje boft, prijstechnisch gesproken dan!). Komt!
Nu even de pan:

Jaha, is dat indrukwekkend of niet? (Let ook even op de gietijzeren braadpan op de achtergrond, die ook weer op de foto wilde!) En koken hè? Geweldig. Wat je er ook in maakt. Pan op het vuur, zachtjes voorverwarmen, klont boter erin en dan…. Roept u maar! En altijd na afloop en na afkoelen even onder de hete kraan en schoon! Daarna invetten en wegzetten tot het volgende feestje. O jongens, wat is koken toch leuk!

Nog bijna nieuw:

Ik ben overigens wel voorzichtig met zuur: tomaten, wijn. Ben bang dat dat de pan beschadigt. Wie heeft daar ervaring mee/weet daar meer van. Kan dat? of juist niet?

Ja, dit is echt een geweldige aanwinst!

En na jaren van intensief en uiterst plezierig gebruik ziet de pan er zo uit:

Mooi ingebakken!

4. Gietijzeren sauspannetje
Ach wat een lief pannetje…

Ja beste pannenhoekers (wat klinkt dit raar…) dit is de verdere ontsluiting van mijn verzameling pannen. Naast de grote stoere jongens is er nu tijd voor de Benjamin (in termen van klein) onder de gietijzeren pannen. Ik hoor je denken: nòg een gietijzeren pan. Jaha, ik heb een hele set op de kop getikt! En voor een feestprijsje! Maar daarover straks meer en anders de volgende keer.
Mooie soapie cliffhanger zou dat zijn: “in the next episode of ‘Pannenhoek’, the price of the total set! See you in the next episode of……. Pannenhoek!” Alleen staat dat “Pannenhoek” dan wat krukkie en niet zo catchy (een beetje Sjaan in Hollywood, zeg maar).

Maar goed, bij de zo-even gememoreerde set zat dus ook dit schattig pannetje (Ahhh 🙂 ).

Afmetingen: 18 cm doorsnee, bij 9 cm hoog. Dus echt een lief klein pannetje. En dat dekseltje! Door z’n afmeting de lichtgewicht onder mijn pannen. Leuk voor sausjes, of kaasfondue, of… Tja niet het soort pan waar je een half varken (biologische knorrie!) of lamsbout in aanbraadt, maar daarom niet minder mouthwatering hoor. En gelet op de feestprijs van de hele set, kan je bijna zeggen dat dit de versie ‘er gratis bij’ is. Want de prijs van de volledige set is nog niet de helft wat een dutch oven normaal gesproken in de winkel kost. Jaha, daar word je even stil van!

“Zei ie ‘steelpan’?”
“Nee opa: hij zei ‘stil van’!“
“Ja, nou zeg jij het ook!”

Ik ben altijd zo enthousiast aan de kachel, dat ik dan vergeet een fotootje te maken, maar als ik er aan denk zal ik hem tonen met prak! Heb je daar ook een beeld van (leuk voor je plakboek!).

5. Kleinere gierijzeren koekenpan

En of het nog niet genoeg is nog een gietijzeren pan. Ja, ik ben dol op gietijzeren pannen. Dit koddig exemplaar zat er dus ook bij (Ø 24 cm). In gebruik iets minder handig, omdat er minder in kan dan de grote (jaha, dit is even hogere kookwetenschap!), maar hij werkt net zo fijn en ook weer die robuuste uitstraling. Zo kookten we immers vroeger allemaal! Niks tefalmeuk en magnetron! Niks kant en klare ping-maaltijden. De hele dag druk met brandhout zoeken, dan een vuur maken en de pan daarop. Als de jacht dan ook nog gelukt was, een wild varken of een hert in de pan (neem wel een voldoende groot formaat! En dan ook een bijpassende pan!): en smullen maar. Alle dagen bedraad! En einde dag bij het wegzakken van de zon kwamen de stoere verhalen op. Het vuur eenmaal gedoofd, met z’n allen de boom in (daar komt die uitdrukking ook vandaan) en slapen, om de volgende dag precies hetzelfde ritueel uit te voeren. Ja, dat waren nog eens tijden.

Tja en met deze pan is de set nagenoeg compleet. Nagenoeg ja, want er zat ook nog een grillplaat bij, van een formaat waar je zo een reetje of twee hazen naast elkaar op zou kunnen bereiden. Of een speenvarkentje. Ik moet oom Tjampoer eens vragen naar het recept van babi guling. Ja dus ook de grillplaat: joekeloerie! Daarover volgende keer meer!

6. Gietijzeren grillplaat

Ja en dan eindelijk het sluitstuk van deze verzameling gietijzeren pannen. En ter geruststelling van Finesse en anderen, ik deel u aanstonds ook de feestprijs mee, kunnen jullie daarna naar de winkel hollen en een set aanschaffen. Maar wees er snel bij, want op = op! Ik lijk wel een kruidenier!
Maar goed, bijgaand dus de grillplaat. Afmetingen 50×25 cm, dus daar past nog eens wat op! Dat in de regel een half gasfornuis-oppervlakte.

Ja, mijn kachel is wat groter, maar ik heb dan ook veel pannen, veel kookideeën en veel honger. Had het ik het bij de kleine gietijzeren koekenpan nog over gebraad, nou daar kan je hier wel mee aan de slag! Zo’n plaat zet je niet op voor een hamburger of een blinde vink (vind ik altijd zo’n zielige benaming… En ook geen pootjes meer Ach ach ach!).

En dit alles beste bloggers voor (ik zet nu een bandje met tromgeroffel aan): 70 euro!
Ja, niks niet jokke-brok hè! Heeft deze jongen toch even een set gescoord. En dat allemaal voor 70 euro.

Overigens was dit een opruimset. De sets worden ook aangeboden op internet, inclusief een houten kist (die was bij mij al opgestookt). Maar dan moet je gauw denken aan 120 euro. Overigens nog geen geld gezien de samenstelling. Ik kan natuurlijk niet in staan voor de kwaliteit van die andere sets, maar als ze net zo goed zijn als wat ik heb: KOOPIE!!!

Kijk daar worden we allemaal blij van.

Volgende keer: de Buyer koekenpannen. Of zal ik eerst mijn koperen pannen doen?

7. De Buyer koekenpannen

Beetje bijgekomen van het festijn rond de gietijzeren pannen? Jaja, dat was een surprise hè! Ben benieuwd wie er naar de winkel is gespurd voor die geweldige aanbieding. En ondertussen kook ik fijn verder in mijn set. En dat gaat keer na keer beter. Ze bakken lekker in en doen het steeds beter. Ja, dat is echt een set waar ik erg van geniet. Een ander zit te smullen bij zijn alba gevuld met voetbalplaatjes, of een stapel met zorg gekohte stoffen, ik geniet van mijn pannen! Overigens alles relatief hoor, want zoveel zaken zoveel mooier. Maar goed.

En dan nu de volgende serie. Jaha, De Buyerpannen. Ik had het al beloofd, Kat had er al eens op gereageerd, dus een vervolg kon niet uitblijven.
Ja ik geef toe (doe maar even of ik op de divan lig bij de pannentherapeut) dat ook ik me in het verleden bekocht heb aan foute pannen. De verleiding was soms te groot. Zo’n pan knipoogt naar je van achter haar raam, ik laat me verleiden door zo’n nagenoeg ontklede versie en ga naar binnen. Afrekenen, de ervaring en uiteindelijk… teleurstelling! Het is een soort vreemdgaan, maar dan culinair. Dom dom dom, want in mijn onkunde en opgewondenheid sloeg ik natuurlijk keer op keer de foute pannen aan de haak. Daarbij speelde ook, dokter, dat ik – rechtgeaard Hollander als ik ben – voor een duppie op de eerste rang wilde zitten. FOUT! Dus kook je in en met troep, waar na drie à vier keer gebruik de anti-aanbaklaag al opkrult, en/of de hengsel hangt los na vijf keer tillen. Kortom: de verkeerde pan gekocht. Tè vreemd gegaan, zeg maar.

Nu had ik in mijn favo kookwinkel al meer dan eens jaloers gekeken naar die plaatstalen stoere boys. Of wulpse koekenpannen, zo je wilt. Geen feestprijs, maar wat een gewicht, wat een stevigheid, wat een soliditeit, wat een uitstraling. Professioneel materiaal. Want in een beetje sterrentent koken ze dus met deze pannen: De Buyer. Onthoud die naam! En niet dat ze nu honderden euro’s kosten, maar een koopie is het ook weer niet. Uiteindelijk de knoop doorgehakt en mijn eerste De Buyerpan gekocht. Dat is – op de afbeelding – de grote ronde koekenpan ( Ø30 cm). Vanaf moment één een succes! Nooit meer aanplak, nooit meer aanbak. Wat een pan! Tja en dan spijt van niet jaren eerder… Maar ja. Na aankoop wel inbakken (nadat de pan onder hete kraan eerst flink is uitgesopt). Daar schijnen grofweg twee manieren voor te zijn.

Versie één (aangeraden door de kookwinkel, landelijke keten): insmeren met neutrale olie (arachide bijvoorbeeld) en er gelijkmatig zout over strooien. En dan de vlam eronder. Je ziet de pan donkerder en donkerder kleuren. Tja en het walmt wat (van te voren buren waarschuwen). Nadat al het zout zwart verkleurd is af laten koelen en daarna met heet water uitspoelen.
Versie twee is opzetten met een laagje water en er dan aardappelschillen indoen en laten doorkoken… Let wel, met deze versie heb ik geen ervaring. Anderen wel? En ging dat goed?

Tja en daarna dan de pan vooral zéér frequent gebruiken. Na gebruik (en afkoelen) alleen schoonaken met heet water (nooit afwasmiddel!) en daarna licht invetten. De pan wordt donkerder en donkerder en doet het honderd keer beter dan al die anti-aanbakpannen. Voor gebruik even op laag vuur voorverwarmen en dan kan je je culinair he-le-maal uitleven.

En dan eenmaal besmet met het De Buyervirus koop ik pan twee, de vispan (erg handig ook al doe ik er bijna nooit vis in 🙂 ). Ik heb op mijn kachel een visbrander zitten, zo’n langgerekte gaspit, en daar past deze (langgerekte, 32 x 23 cm) pan perfect op. Maar hij ziet er ook zo stoer uit! Ja, en daar ben ik nu eenmaal dol op. Bij gebruik: net zo’n succes als de 30 cm broer. En daarna – ook weer na lang wikken – een iets kleinere variant aangeschaft (Ø 24 cm) en daarna uiteindelijk de Benjamin van de Buyerfamilie (Ø 18 cm). Ach das toch zo’n lief pannetje… 🙂

De één na de ander een succes in gebruik. Zoals eerder verwoord, spijt dat ik niet jaren eerder deze pannen heb aangeschaft. Dit is nu de versie “gaat een leven lang mee”. En als je ziet wat al die uiteindelijk weggeooide rotzooi kost, zijn die De Buyerpannen een koopje! Een koopje! Maar ja, daar kom je dan na jaren achter, na veel schade en schaamte en schande. Maar goed, uiteindelijk bekeerd. En nog een fanatiek volgeling ook. Misschien ben ik zelfs zelfs wel een De Buyer-fundamentalist!

“Viva la revolution! ”

Kortom kookvrienden: een aanrader!

8. Koperen steelpannen

Beste bloggers, ik ontsluit nu de kluis in mijn pannenhoek, want misschien is dit wel de parel in mijn pannenverzameling: de kopersectie. O, zoo mooi. En dan hier nog maar een beperkt setje van 5 steelpannen, maar je wil niet weten wat er voor moois verkrijgbaar is. Van sauspannetje tot hapjespan tot soeppan tot gamel. Maar alles zoo DUUR!!! Die prijs maakt dan ook dat je er de keuken niet mee vol krijgt. Maar zo mooi.

Dus dat wordt sparen voor al die andere versies. Dan maar droog brood eten! Maar ook: in iedere kookwinkel kijken en voelen en zuchten. O, als dat toch ooit binnen mijn bereik zou vallen…. Als troost denk ik dan maar: je kan ook niet alles hebben in het leven. Tja, schrale troost. Maar schrale troost is ook troost moet je maar denken.

Let wel: koperen pannen moeten bij tijd en wijlen worden vertind, omdat koper op zich giftig is. En dat vertinnen is geen goedkope business. Zie hier argument 2 om het toch niet zo erg te vinden om niet zo’n heel regiment aan glim te hebben.

En argument 3: er moet iets zijn om over te blijven dromen….

9. Hogedruk- of snelkookpan

Bij eerdere berichten heb ik al eens aangegeven dat ik bij het koken ook gebruik maak van een hogedruk- of snelkookpan. Dat was zowel bij Mexican chili als Machomo. Beide rundvleesgerechten. En dat is geen toeval. Want juist bij dat vlees is de hogedrukpan ideaal, omdat het kookproces van het stoven sterk teruggebracht wordt. Is de stooftijd voor rundvlees 2 à 2,5 uur, met de hogedrukpan is dat gepiept in 25 minuten… Zie daar het voordeel. Stoofgerechten met rundvlees kunnen dus gemaakt worden in een tijd die gelijk staat aan ander vlees als kip en varken. Vooral door de week, met minder tijd beschikbaar voor koken is dat ideaal. Andere ingrediënten heb ik ook geprobeerd, maar daar doet het voordeel zich minder gelden of het kookresultaat is niet geweldig. Maar voor rundvlees: top!

Nu zijn er puriteinen die zeggen dat je met zo’n hogedrukpan toch ander (bedoeld wordt: minder mooi) vlees krijgt, minder smakelijk, droog etc. Ik heb daar tot nu toe echter niets van gemerkt. Of lang gestoofd, of in de hogedrukpan: wat mij betreft even smakelijk. Maar goed, hier zit een uitdaging in: wie durft?

Ik heb twee exemplaren, de qua inhoud iets verschillen: 6 versus 8 liter. Het grootste verschil zit hem in de constructie. De eerste pan is van een modernere versie, met draaideksel en verstelbare drukregeling. En ook de ontsnapping van de stoom verloopt met minder kabaal:

De mannenpan!!

De tweede pan vind ik leuk (ja, ik ga ook voor de vorm hoor!) omdat daar zo’n klassieke draaiknop op zit, waar je het deksel klemvast mee kan zetten. Juist dat aandraaien van die knop met het sluiten van de pan geeft het iets ambachtelijks. En dat staat ook stoer, vind ik. Dit is een hogedrukpan die tijdens het koken met een ventiel voortdurend “ts-ts-ts-ts-ts” als geluid voortbrengt door ontsnappend stoom, wat sommigen panisch maakt met het idee dat de plan op ontploffen staat. Nou, ik denk eerder dat wij ontploffen (van woede) dan dat die pan door te hoge druk ontploft. En dat geluid heeft ook wel weer wat. Industrieel, als een stoommachine:

De mannenpan!!

Nr. 10: Koken in een duinpan

Nr. 11: Anja’s Blue steel De Buyerpannen (lichtgewicht)

De Blue steel pannen De Buyer van Anja.